Çok ara verince bi’ özet geçmek lazım..
Defne kuşumuz 28 aylık oldu. 23 aylıkken kreşe başladı. 24 aylıkken bezi bıraktı. Tarihe not olsun bunlar. Kreşe alışma dönemi 3 hafta sürdü. Sonra 10 günlük bayram tatilinden dönüşte yine cozuttu ve başa döndük. Neyse atlattık şükür.. Kreş konuşmasına büyük katkıda bulundu. Çok güzel konuşuyor minnoş. Maşallah diyelim:) Bu kızlar biraz fazla konuşuyor ve biraz fazlaca meraklılar yahu:D
Efe bu haftasonu isyan etti artık. Defne ‘neden? neden? neden?’ diye sürekli soru sorunca, ‘Yeter artık sus!’ diye isyandaydı sabırlı abi:) Sabır taşını çatlattı valla:)
Tam bir abi hastası. Abi gibi yapmak, yemek, içmek, vs kavramı oluşuverdi evde. Herşey ‘abi gibi’ yapılıyor. Bunu amaçlarım için kullanıyorum bazen, evet:)))
Bir de terrible two döneminden dolayı herşeyi ‘keeendiiiim’ yapıcam derdi var. Ya sabır çeke çeke dolanıyorum ortalıkta.
Küçük hanım sürekli abiye eziyet modunda. Abiyi oturduğu koltuktan itinayla ve çığlıklarla kaldırıp yerine kuruluyor:) Her daim bir bağırış, mızmızlanma ve ağlama mevcut.. İki çocuklu evin doğal halleri yahu. Abartılacak bir durum değil:)) Geçecek, geçecek.. Biraz sabır.. 3.5 yaşta bitecek diye düşünüyorum. O zaman geldiğinde bu satırlarda buluşalım lütfen:))
Efe’ye gelirsek, Mart’tan beri yüzmeye başladı. Haftasonu 2 gün ailece yüzmeye gidiyoruz. Efe yüzüyor. Biz de soba etrafında kahve/çay keyfi yapıyoruz. Havuzun cafesi keyifli.
Efe bu yıl 3. sınıfa başladı. İngilizce bu yıl okulda çok şükür düzeldi. Şimdilik herşey yolunda. Arada sınav yapıyorlar. Önümüzdeki hafta okulun Türkiye’deki tüm öğrencileri arasında sınav yapılacak. Bakalım nasıl bir netice bekliyor bizi.. Ödevlerini okulda bitirip çıkmak istediğinden 18:30’dan önce çıkmak istemiyor. Saygı duyuyoruz efenim:) Evde hadi çocuğum ödevini yap dememek işime geliyor tabi..
ODTÜ’de sonbahar renklerinin güzelliği isimli çalışmamız:)
Ellerimle beslerim abimi:) Efe’deki bıkkınlık yüzünden okunuyor:D
