O Zaman Biraz Özet Geçeyim:)

Çok ara verince bi’ özet geçmek lazım..

Defne kuşumuz 28 aylık oldu. 23 aylıkken kreşe başladı. 24 aylıkken bezi bıraktı. Tarihe not olsun bunlar. Kreşe alışma dönemi 3 hafta sürdü. Sonra 10 günlük bayram tatilinden dönüşte  yine cozuttu ve başa döndük. Neyse atlattık şükür.. Kreş konuşmasına büyük katkıda bulundu. Çok güzel konuşuyor minnoş. Maşallah diyelim:) Bu kızlar biraz fazla konuşuyor ve biraz fazlaca meraklılar yahu:D

Efe bu haftasonu isyan etti artık. Defne ‘neden? neden? neden?’ diye sürekli soru sorunca,  ‘Yeter artık sus!’ diye isyandaydı sabırlı abi:) Sabır taşını çatlattı valla:)

Tam bir abi hastası. Abi gibi yapmak, yemek, içmek, vs kavramı oluşuverdi evde. Herşey ‘abi gibi’ yapılıyor. Bunu amaçlarım için kullanıyorum bazen, evet:))) 

Bir de terrible two döneminden dolayı herşeyi ‘keeendiiiim’ yapıcam derdi var. Ya sabır çeke çeke dolanıyorum ortalıkta. 

Küçük hanım sürekli abiye eziyet modunda. Abiyi oturduğu koltuktan itinayla ve çığlıklarla kaldırıp yerine kuruluyor:) Her daim bir bağırış, mızmızlanma ve ağlama mevcut.. İki çocuklu evin doğal halleri yahu. Abartılacak bir durum değil:)) Geçecek, geçecek.. Biraz sabır.. 3.5 yaşta bitecek diye düşünüyorum. O zaman geldiğinde bu satırlarda buluşalım lütfen:))

Efe’ye gelirsek, Mart’tan beri yüzmeye başladı. Haftasonu 2 gün ailece yüzmeye gidiyoruz. Efe yüzüyor. Biz de soba etrafında kahve/çay keyfi yapıyoruz. Havuzun cafesi keyifli. 

Efe bu yıl 3. sınıfa başladı. İngilizce bu yıl okulda çok şükür düzeldi. Şimdilik herşey yolunda. Arada sınav yapıyorlar. Önümüzdeki hafta okulun Türkiye’deki tüm öğrencileri arasında sınav yapılacak. Bakalım nasıl bir netice bekliyor bizi.. Ödevlerini okulda bitirip çıkmak istediğinden 18:30’dan önce çıkmak istemiyor. Saygı duyuyoruz efenim:) Evde hadi çocuğum ödevini yap dememek işime geliyor tabi.. 

ODTÜ’de sonbahar renklerinin güzelliği isimli çalışmamız:)

Ellerimle beslerim abimi:) Efe’deki bıkkınlık yüzünden okunuyor:D

Hoşgeldin 8 yaş!

Minik lokum artık pekte minik değil yahu; oldu mu sana 8 yaş! Neyseki evde bir de küçük boyu var:) İyiki yapmışız, büyüğü büyüdükçe küçüğü ile idare ediyoruz:P

    Efenim, artık böyle dörtlü bi' çekirdek aileyiz:)

    Evde mini bir doğumgünü partisi..

8 yaş şerefine evde küçük bir parti verdik. Pastayı çocukların parmaklarından zor kurtardık desem yeridir:) Pasta da oldukça lezizdi. Haksız da değillerdi çocuklar:)

   Bu foto çok zor çekildi:)

İki kardeşi birarada zor çektim yahu. Defnoş evde bir sürü abi/abla olmasından  mest bir şekilde ortalıkta fır dönüyordu:))

Efe için güzel bir kutlama oldu. Kendi seçtiği arkadaşlarıyla yeni yaşını istediği gibi kutladı. Oğlumuz mutlu, biz mutlu;) 

Güzel ve sağlıklı yılların olsun oğlum. Hep iyi insanlar çıksın karşına. Harika arkadaşlıkların olsun. Seni pek çok seviyorum..

Antalya Kaçamağı

2. sınıfın yarı yılını da arkamızda bıraktık. Karne günü karneyi aldığımız gibi hooop soluğu Antalya'da aldık. 

Önce okuldan bir kaç kare..

Günsel öğretmenimiz, Efe&karnesi:)

   Tabiki anılarımızın arasında sınıfta öğretmenimizle çekilmiş bir fotoğraf olmalı.. 

Bu da tatlı sınıfımız.. Mini mini ikiler:)

Sonra yola koyulduk. Havaalanına doğru.. Bu defa tatil kısa, arabayla gidip onu  heba etmenin anlamı yok dedik. 

Sanırım gitmeye hazırııız:) Defne'nin ilk uçak yolculuğu böylece Ankara-Antalya arasında oldu diye de tarihe not düşelim.

Daha önceden babanenin evinde emekleyen kız, dönüşüm muhteşem olacak diye ayrılıp yürüyerek girdi eve:) Terası hemen bi' yokladı.. 

     Hmmm.. Toprakla oynamak pek keyifliymiiş:)

                                   
  Ayyy babane de ne güzel bi' cici örmüş kızıma..

                               
   Hep çocukları çekmek olmaz. Biz de varız:) 

  Ankara'nın soğuğundan sonra Antalya'nın güneşinde ne de güzel ısındık.

   Smaçta atarııımmm streeesssteeee :)

Ankara'da hava eksi derecelerdeyken burada havayı 15 derece görünce pek bir sevindik. Güneşli havayı görünce sahilde bol bol yürüyüş yaptık. Biraz abartmışız; 3 günde 40 bin adım yürümüşüz. Güneşi biraz depolayıp, Efe'yi de babane ve dedeye emanet ederek dört kişi geldiğimiz Antalya'dan üç kişi olarak ayrıldık. 

   Bu da dönüş yolundan. Havaalanına giderken ilk defa otobüse bindi minnoş:)

   

Yine geleceğim Antalya bekle beni bakışı sanırım:)

Arada ufak kaçamaklar insana iyi geliyor. Şöyle bir tazeleniyorsun..