Hafta sonu İstanbul'daydık. Dedemizin 40'ı için. Cumartesi sabah 7.30'da döküldük yollara. Kahvaltı için simitçiden sıcak sıcak simitler ve minik kaşar peyniri alıp yolda afiyetle yedik. Efe yolda kucak diye bir iki mızıldansa da 10 dakikalık mola dışında hep koltuğunda oturarak mutlu etti beni. Ananemizi, teyzemizi, dayımızı, ve diğer akrabaları gördük. Pazar günü ise teyzemizin evine kahvaltıya gittik. Efe ve kuzeni Meriç çok güzel vakit geçirdiler. Keşke Efe ikinci çocuğumuz olsaydı diye geçirdim içimden:) Ya da ablamlara daha yakın otursaydık, değil mi? Sanki daha güzel bir çözüm gibi:) Keşke bütün kuzenlere yakın olsaydık. 4 tanesi Belçika'da, 2 tanesi de İstanbul'da olunca bu pek mümkün gözükmüyor gerçi...
Dönüş yolunda da yaklaşık 2 saat güzel güzel uyudu kuzum. Sonrasında da Bolu tüneline daha ne kadar var? Ne zaman Bolu tüneline geleceğiz diye sorup durdu:) Yolun geri kalan kısmında da sadece 1 defa 10 dk mola için koltuktan kalktı. Ben bu mola işini sevdim. Yoksa yol boyunca kucaaama kucaaaama diyip duruyor!
Tünel öncesinde Burger King kaçamağı yaptık. Hamburgerin yarısı kemirildi. Patates ise hiiiç affedilmedi:) Hamileyken canım çok patates kızartması çekmişti. Sonucu ortada:P
Teyzesinin kedisine bayıldı! Kedi de sevilmeyecek gibi değilki. Tam bir sırnaşık. ODTÜ'nün kedilerinden farkı yok:)
Efe artık biraz daha büyüdüğüne göre kampanyalı uçak bileti fırsatlarını kaçırmayıp, İstanbul'a daha sık gitmek gerek. Meriç ile Efe çok şekerlerdi ya! Bir ara üst kata çıktığımda Meriç Efe'ye odaları tanıtıyordu. Banyoyu gösterip 'Burası boşaltım sistemi' demesine bayıldım:)
