Efe abiden Defne'ye mektup var:)
Nice sağlıklı, mutlu ve güzel günleriniz, yıllarınız olsun beraber.. Bir anne başka ne ister?
Efe lokumum okumayı söktün artık. Bulduğun herşeyi okumaya çalışıyorsun. Pek komiksin:) Seni kitap okurken dinlemeye bayılıyorum. Umarım kitap okumaya hayatında çokça yer verirsin miniğim. Sana şimdiye kadar okuduğum kitapları Defne'ye sen okuyacaksın unutma:)
Unutmadan yazayım; üst ortadaki iki dişin ve alttaki bir dişin düştü. Pek bi' komiksin şimdi dişsiz halinle:)
Defnemiz 3.5 ayını geçti. Beraber bol bol oyunlar oynayıp müzik dinliyoruz. Havasındaysa okuduğum kitabı dinliyor. Yoksa feryat ediyor;) O zaman başka aktiviteye geçiyoruz. 4 aylıktan itibaren Bumbo diye bir koltuğa oturtmaya başlayacağız. Bir oturma denemesi yaptık dün. Pek bi' şaşkın gözüküyordu:) Ay bu bebekler çok tatlı! Ne hızlı geçiyor ama zaman. Ve hafıza denen şey ne çabuk resetliyor kendisini! Efe de aynı süreçlerden geçti ve hafızamda hiçbir şey kalmamış! Bu sanırım doğanın daha çok çoğalalım diye yaptığı bir oyunu;)
İki çocuklu anne olmak nasıl bir duygu diye hep merak ederdim. Çok şükür...
