Cuma günü karne alındı ve yollara düşüldü. Aylar öncesinden başlayan geri sayım nihayete erdi;) Yol her zamanki gibi uzun geldi. 'Kaç km kaldı?' 'Ne zaman geleceğiz?' soruları 'biz neden Antalya'da yaşamıyoruz?' sorusunu izledi;)) Buarada son 3 kişilik tatilimiz olduğu gerçeği bizi gelecek konusunda azıcık(!) meraklandırdı;)) Arkada iki çocuğun bir yandan birbirleriyle didiştiği, diğer yandan sürekli anneee babaaa diye üstüste sorular sorduğu günleri pek heyecanla bekliyoruz:P Neyse, sayılı gün çabuk geçermiş. Defnemiz de aramıza bir katılsın bakalım😍🌀
Antalya'da ilk durak her zaman önce terastaki böğürtlenler, sonra da kesimini beğendiğimiz berberimiz.. Hadi yaz saçı mode on!:)
Ve tabiki mangal sefası.. Canı çeken buyursuun:)
Yan apartmanda Efe'nin yaşıtı bir çocuk varmış. Tanıştıktan sonra camdan cama, terastan terasa bağırışmalar, birbirlerini çağırmalar, hadi aşağıda top oynayalımlar başladı. Ben de çocukluğumda pek severdim camdan cama muhabbeti, sokakta saatlerce oynamayı.. Kim sevmezdiki.. Efe'yi kendi başına bahçeye indiremesekte, arkadaşıyla oynarken bahçede eşlik ettik hep; napalım günümüz şartları bu. Yazları 3 ayı yazlıkta geçirebilmek ne güzel olurdu. Tatile, denize, oyuna, bahçeye, özgürlüğe doyulurdu bi' nebze de olsa..
Dalgalarla boğuşmak pek bi' eğlenceli..
İlk defa Antalya'nın havası bu kadar güzeldi; sıcaktan daralmadan, nemden yakınmadan geçen nefis bir tatildi. Hadi bakalım şimdi yağmurlu ve serin Ankara'ya alışma vakti. Yanlış şehirde mi yaşıyoruz?;))
